İngilizcesi eclectic balance philosophy veya eclectic synthesis philosophy olarak bilinen eklektik denge felsefesi, farklı felsefi akımlardan ve geleneklerden gelen fikirleri bir araya getirerek, bunların birbirleriyle uyumlu ve bütünleyici bir şekilde birleştirilmesini amaçlayan bir yaklaşımdır. Bu yaklaşıma göre, tek bir felsefi akım veya gelenek tüm hakikatleri kavrayamaz. Bu nedenle, farklı akımlardan ve geleneklerden gelen fikirleri bir araya getirerek, daha kapsamlı ve gerçekçi bir anlayışa ulaşmak mümkündür.
Eklektik denge felsefesinin ilk olarak MÖ 5. yüzyılda Sokrates tarafından dile getirildiği kabul edilir. Sokrates, farklı felsefi akımlardan ve geleneklerden gelen fikirleri araştıran ve bunların birbirleriyle uyumlu olup olmadığını test eden bir filozoftu. Sokrates’in öğrencisi Platon da eklektik bir yaklaşım benimsemiş ve felsefi düşüncesinin temelini oluşturan “idealar” kavramı, farklı felsefi geleneklerden gelen fikirlerin bir sentezi olarak ortaya çıkmıştır.
Eklektik denge felsefesi, tarih boyunca farklı filozoflar tarafından benimsenmiş ve geliştirilmiştir. Bu filozoflar arasında Stoacılar, Eflatuncular, Neoplatoncular, Orta Çağ skolastikleri, Rönesans düşünürleri ve Aydınlanma filozofları sayılabilir.
Eklektik denge felsefesi, günümüzde de farklı disiplinlerde ve alanlarda kullanılmaktadır. Örneğin, ulusal güvenlik, siyaset, ekonomi, hukuk, felsefe, sanat ve edebiyat gibi alanlarda eklektik bir yaklaşım benimsenmektedir.
Eklektik denge felsefesinin temel özellikleri şunlardır:
- Farklı felsefi akımlardan ve geleneklerden gelen fikirleri bir araya getirmeyi amaçlar.
- Bu fikirleri birbirleriyle uyumlu ve bütünleyici bir şekilde birleştirmeyi amaçlar.
- Tek bir felsefi akımın veya geleneğin tüm hakikatleri kavrayamayacağına inanır.
- Daha kapsamlı ve gerçekçi bir anlayışa ulaşmak için farklı fikirlerin bir araya getirilmesini savunur.
© 2023, Bedri Yılmaz.
BedriYilmaz.com by Bedri Yılmaz is licensed under Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International
